ساکنان واحه النیف می گویند که چنین خشکسالی شدیدی را به خاطر ندارند. زمین خشک است. برخی از چاه ها خالی است. درختان نخل با قدمت بیش از 100 سال بی ثمر هستند.
این منطقه که در 274 کیلومتری جنوب شرقی مراکش قرار دارد، خانه واحه‌های چند صد ساله‌ای است که علامت تجاری مراکش بوده و از تأثیرات تغییرات آب و هوایی رنج می‌برد که وضعیت اضطراری را برای کشاورزی پادشاهی ایجاد کرده است.
در میان افراد آسیب دیده، هامو بن آدی، یک عشایر از منطقه تینغیر است که گله گوسفند و بز خود را در جستجوی علف چرا می برد. خشکسالی او را مجبور کرد به علوفه دولتی تکیه کند.
نوامبر معمولاً یک ماه سرد و مرطوب در النیف است. اما هنگامی که باران نبارید، پادشاه برای باریدن باران در سراسر کشور، یک سنت قدیمی اسلامی در زمان‌های بسیار خشک، دعا کرد.
ساکن موچی احمد گفت که این واحه برای صدها سال زندگی این جمعیت را فراهم کرده است. اکنون “در خطر انقراض” قرار دارد و همه متوجه ناپدید شدن درختان خرما شده اند.
محمد بوزاما، یکی دیگر از ساکنان، گفت که در سه سال گذشته، صدها نفر از مناطق واحه به شهرها گریخته اند، بسیاری از جوانان عمدتاً به دلیل خشکسالی به اروپا مهاجرت کرده اند.
همچنین حفر چاه های غیرمجاز و افزایش تقاضای آب از چاه های موجود را عامل تشدید بحران می داند.
اما برای حسن بوعزا، بخشی از راه حل در دستان مردم منطقه النیف است. او اولین کسی بود که پنل های خورشیدی را بر روی کسار یا قلعه منطقه نصب کرد و شروع به تکیه بر انرژی تولید شده برای حفر چاه و آبیاری زمین های کشاورزان دیگر کرد.
او گفت: «ما باید یاد بگیریم با شرایطی که در آن هستیم زندگی کنیم و به راه‌هایی فکر کنیم که گرما و خشکسالی به نفع ما باشد، مانند استفاده از سیستم‌های آبیاری جدید و انرژی خورشیدی.
او از ساکنان واحه خواست تا آموزش ببینند تا به آنها کمک کند تا از آبیاری سنتی به نفع آبیاری قطره ای که به میزان قابل توجهی به آب کمتری نیاز دارد، دور شوند.
اما گاهی اوقات، Bouazza گفت، سخت است که وقتی هشدارهای آب و هوایی نادیده گرفته می شود ناامید نشویم.
مثل این است که کودکی یک پرنده در حال مرگ در دست دارد و تنها کاری که می کند خنده است. ما با مادر زمین این گونه رفتار می کنیم.